recensie De passievrucht

De passievrucht - Karel Glastra van Loon
genre: roman
uitgever: uitgeverij L.J. Veen
verschenen: 1999
ISBN-nummer: 9020457780
aantal pagina's: 238
aantal sterren (maximaal 5): ****

Na één hoofdstuk kan je niet meer stoppen met lezen!

Stel je voor; je bent vader van een dertienjarige zoon, je vrouw is overleden, je hebt een nieuwe relatie en komt er hierdoor achter dat je geen kinderen kunt krijgen. Je beseft dat je zoon niet jouw zoon is en aan je vrouw kun je er niets meer over vragen. Dit overkwam Armin. Armin is de hoofdpersoon in het boek De passievrucht en op zoek naar de vader van zijn "zoon". Het is een ontzettend leuk boek om te lezen, ookal heb je zelf nooit in een vergelijkbare situatie gezeten.

Na een recensie op internet gelezen te hebben, besloot ik het boek De passievrucht toch maar eens uit de kast te halen. Erg spannend leek het mij niet, maar aangezien iedereen op internet erg enthousiast was werd ik toch wel nieuwsgierig. Ik las de achterkant van het boek en was nog altijd niet erg ervan overtuigd dat ik het boek leuk zou vinden, maar ik ben achteraf gezien blij dat ik het boek toch ben gaan lezen.

Spannend is niet het goede woord om dit boek te beschrijven. Ik zou eerder zeggen dat je benieuwd bent naar de 'dader'. Het boek is erg filosofisch geschreven. Ik bedoel hiermee dat er veel zinnen gebruikt zijn waarover je even goed moet nadenken. Het verhaal is niet te langdradig, maar hier en daar wel erg gedetailleerd geschreven. Dit had van mij wat minder gemogen in de meeste situaties. Echter niet in alle situaties, omdat het wel een duidelijker beeld geeft en dat is in bepaalde situaties erg fijn. Dat het geen langdradig verhaal is zorgt ervoor dat je het boek snel uitleest. Ook de nieuwsgierigheid draagt hier aan bij. Als je eenmaal in het boek begonnen bent kan je het niet meer weg leggen, je bent dan te nieuwsgierig naar wie de 'dader' is.

het verhaal is vanuit een ik-vertelinstantie geschreven. Je ziet alle gebeurtenissen vanuit de ogen van Armin. Armin gaat in het verhaal bij verschillende mannen langs om te onderzoeken of zij de vader van Bo zijn. De ene keer vraagt hij het direct aan hem, de andere keer onderzoekt hij van alles over de persoon zonder dat die persoon daar zelf vanaf weet. Dit zorgt voor afwisseling, wat ik erg fijn vind en waardoor het niet saai wordt.

Het taalgebruik vond ik erg goed. Er zaten niet teveel ingewikkelde woorden in en ondanks dat er veel flashbacks in het verhaal zaten was het niet onduidelijk.

Ik zou anderen zeker aanraden het boek eens te gaan lezen. Als je een hoofdstuk gelezen hebt kan je niet meer stoppen met lezen. Je kunt je goed verplaatsen in de hoofdpersoon en het is een overzichtelijk boek. De kaft, de titel en de tekst op de achterkant spraken mij niet erg aan en toch is het de schrijver gelukt mij een leuk verhaal te vertellen. Zo zie je maar weer dat een boek net als een mens is, je kunt een hoop zeggen over het uiterlijk, maar het innerlijk kan totaal anders zijn en je enorm verrassen!

geschreven door: Ella Jane Douw